عکاسی نمای نزدیک
1-نزدیک و نزدیک تر:
چقدر می توان نزدیک شد؟ این است سوال ماکرو. یا شاید بهتر باشد بپرسیم چقدر می خواهیم نزدیک بشویم؟ آنقدر نزدیک که عکس ما از فرم منطقی خارج نشود. بیش از حد نزدیک یعنی از بین بردن منطق بصری سوژه.
نسبت بزرگنمائی رابطه بین سوژه و اندازه ی واقعی آن است که سنسور دوربین آن را نشان دهد. 1:5 یعنی یک پنجم اندازه ی واقعی سوژه اندازه 1:1 یعنی اندازه واقعی سوژه و 2:1 یعنی دو برابر اندازه ی واقعی سوژه.
وقتی که عکاسان به سوژه خیلی نزدیک می شوند یعنی از سایز 1:1 فراتر می روند به دنیای کاملا جدیدی به نام مایکرو کاسم پا می گذارند.
عمق میدان فضای واضح و فوکوس در جلو و پشت سوژه می باشد. هر چقدر به سوژه نزدیک تر شویم عمق میدان کمتر می شود حتی اگر در پایین ترین عدد دیافراگم لنز خود باشیم. این به آن معنی است که هر چقدر از سایز 1:2 (یعنی از یک دوم سایز واقعی به بعد) به سوژه نزدیک تر شویم باید عمق میدان کمتری در نظر بگیریم که طبیعتا قسمت های زیادی از سوژه حذف می شود و فقط از آن نقطه یا قسمتی که در نظر داریم عکاسی می کنیم.
برای وضوح هر چه بیشتر تصویر باید دوربین را در موازی ترین حالت با سوژه قرار دهیم با این کار فوکوس را به بیشترین حد خود می رسانیم حتی اگر عمق میدان زیادی هم نداشته باشیم.
هر چقدر به سوژه نزدیک تر شویم، ثابت کردن دوربین خیلی حساس تر می شود، چرا که تغییرات ناچیز در آن فاصله تاثیر شگرفی روی نقطه فوکوس خواهد داشت.
2-دنیای عکاسی از نمای نزدیک
هر چقدر سوژه در دنیا برای عکاسی وجود دارد به همان اندازه هم دنیاهای جدیدی برای عکاسی از نمای نزدیک وجود دارد. تقریبا هر سوژه که فکرش را می کنید دنیای متفاوتی در نمای نزدیک خواهد داشت. نزدیک تر شدن یک روش تحقیق (جستار) می باشد. چه چیزی را جستار می کنید؟ غیر از سوژه مورد علاقه من که قطره آب و روغن و رنگ و ... می باشد سوژه های فراوان و مهیج دیگری مثل حشرات، بازتابها، سطح فلزات، جاندارهای ریز آبزی، سطح سنگ ها و کریستالها ، گل ها و ... برای لنز، ماکرو وجود دارند که همه قابل بررسی می باشند.
با انتخاب سوژه خود توجه به پیچیدگی بزرگنمائی در ترکیب بندی عکس خود داشته باشید. در بزرگنمایی 1:2 یا کمتر شما می توانید تصویر کاملی از یک زنبور را نمایش دهید ولی در بزرگنمایی 2:1 یا بیشتر تشخیص شکل زنبور برای بینندگان مشکل می شود در عوض، جزئیات خیلی ریز سوژه بزرگنمایی می شوند و چون که این جزئیات با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند می توانند پایه های عکسهای خارق العاده ای باشند.
3-عکاسی از محصولات مصنوعی:
محصولات مصنوعی همان محصولاتی هستند که به دست انسان برای مقاصد خاص تولید می شوند.
عکاسان نمای نزدیک اکثر وقت خود را صرف عکاسی از اشیاء یا قسمت های خاصی از اشیاء می کنند. سوژه مورد عکاسی باید اسرار آمیز و مرموز باشد تا بتواند نظر بیننده را جلب کرده و گویای داستان خاصی باشد یا تشابه خاصی به فضای دیگری داشته باشد. تداعی واقعیت دیگری را بکند.
یک عکس نمای نزدیک خوب همه این کارها را انجام می دهد. من در یک کلام این سوژه ها را محصولات مصنوعی در نظر می گیرم: یعنی محصولات مصنوعی تمدن، محصولات مصنوعی زمان، محصولات مصنوعی طبیعت یعنی در دامنه ی بسیار وسیع تر آن چه در فرهنگ لغت نوشته شده که می گوید محصولات مصنوعی ساخت بشر.
مثلا یک کندو یا لانه ی زنبور را نیز می توانیم محصول مصنوعی یا ساخته شده بنامیم زیرا در طبیعت به خودی خود وجود نداشته و با دست بشر هم ساخته نشده است.
برای من، محصول مصنوعی، یک شیء محدود و مشخص است که از نظر دور افتاده و به آن بی توجهی شده است. عکس های نمای نزدیک عالی عکس هایی هستند که قسمت کوچکی از یک سوژه را، که گویای حس پایندگی آن سوژه در زمان خاص باشد به تصویر بکشند و این حس را انتقال دهند. این سوژه ها موضوع فوق العاده ای برای عکاسی نمای نزدیک می باشند.
منبع سایت شاترباگ
