اصول نورسنجی در عکاسی
عمل نورسنجی عبارت است از تعیین مقدار نوری که برای ثبت صحیح صحنه ای روی فیلم یا CCD لازم است. اگر نور به فیلم یا CCD به مقدار زیاده از حد برسد، تصویر سفید می شود و اگر مقدار نور کمتر از حد لازم باشد، تصویر تاریک و خفه خواهد شد. اغلب دوربین های ساده و تک عدسی انعکاسی از ریزتراشه هایی برای تعیین صحیح مقدار نور ورودی به دوربین استفاده می کنند. اگر شما از نحوه عملکرد دوربین آگاهی یابید، این دانش به شما کمک می کند که هم نورسنجی را به دقت و صحت انجام دهید و هم به شکلی خلاق آن را به کار ببرید.
برای اینکه دوربین مقدار صحیح نور را بسنجد، از ابزاری به نام «نورسنج» استفاده می کند که نور منعکس شده از موضوع را اندازه گیری می کند. سپس براساس حساسیت فیلم نسبت به نور (در دوربین دیجیتال، بر اساس عددی که عکاس خود برای حساسیت و سرعت فیلم انتخاب می کند) نور بهینه را تعیین می کند.
دو کنترل عمده ای که تمام دوربین ها برای تنظیم عمل نوردهی دارند، عبارت است از «سرعت شاتر» که عبارت است از مدت زمانی که فیلم یا CCD باید در معرض نور قرار گیرد، و «دیافراگم» یا گشادگی روزنه ای که مقدار نور ورودی به دوربین را تعیین می کند. سرعت شاتر براساس کسری از ثانیه بیان می شود. سریعترین سرعت کمترین زمان ورودی نور به دوربین را نشان می دهد و کندترین آن، بیشترین زمان برای نوردهی به فیلم را مهیا می سازد. درجات دیافراگم با اعداد نشان داده می شود. کمترین عدد اجازه ورود بیشترین مقدار نور را به دوربین می دهد و کمترین میزان گشادگی دیافراگم کمترین مقدار نور را به دوربین وارد می سازد. از ترکیب مقدار دیافراگم و سرعت شاتر، دروازه بانی به وجود می آید که مقدار صحیح نور ورودی به دوربین را تنظیم می کند.
درک ویژگی های اعداد دیافراگم و شاتر آنقدر مهم نیست، مهم دانستن رابطه بین آن دو می باشد، اگر شما درجه دیافراگم را به میزان یک عدد کاهش دهید تا مقدار بیشتری نور به دوربین وارد شود یا سرعت شاتر را یک درجه بالاتر ببرید هر دو حالت دقیقا یک چیز هستند و مقدار نور ورودی به داخل دوربین تغییری نکرده است. تنها فرق آن، این است که بالا بردن سرعت شاتر برای موضوعات متحرک بهتر عمل می کند و تغییر عدد دیافراگم نیز در مقدار عمق میدان وضوح تصویر تاثیر می گذارد.
منبع سایت شاترباگ
