حالت های نوردهی و نورسنجی

حالت های نوردهی و نورسنجی

   نورسنجی درست با دوربین های خودکار امروزی، امری ساده است. دکمه خلاص کردن شاتر را فشار دهید و بقیه کار را به دوربین واگذارید. دوربین های پیشرفته تر دارای چندین حالت برای نورخوانی و نورسنجی هستند. در ابتدا ممکن است هنگام کار با این ابزار سردرگم شوید، ولی واقعیت این است که از شما یک عکاس حرفه ای ساخته می شود، به جای آنکه بندهء حالت های خودکار دوربین باشید.

حالت های نوردهی:

   انتخاب یکی از حالت های نوردهی شما را قادر می سازد که با مهارت عدد دیافراگم و سرعت شاتر مناسب با موضوع خود را تعیین کنید. برای مثال: هنگام عکاسی از مسابقه اسب دوانی شما سرعت شاتر بالاتری انتخاب خواهید کرد. عموما دوربین هر چه دارای عملکردها و حالت های تنظیم بیشتری باشد، گران قیمت تر است، اما عملکردهای زیر تقریبا عمومی تر است:

   در «حالت برنامه ریزی شده» شما در اختیار عملکرد دوربین هستید و دوربین، خود سرعت شاتر و گشادگی دیافراگم را برای شما تعیین می کند. این حالت به دلیل این که روی شاخص انتخاب حالت ها به رنگ سبز است و با حرف P نشان داده می شود، «حالت سبز» نامیده می شود. در این حالت دوربین از سرعت ایمن شاتر در مقابل تکان دست استفاده می کند و گشادگی دیافراگمی را که انتخاب می کند، متناسب با یک عمق میدان متوسط است. این گزینه بیشتر برای موضوعات ثابت کاربرد دارد، مثلا کشتی که لنگر انداخته و ساکن است، احتیاج به کاربرد سرعت بالای شاتر و یا عمق میدان دید زیادی ندارد.

   در «حالت تقدم شاتر» ، شما سرعت پرده شاتر را انتخاب نموده و دوربین، دیافراگمی متناسب با آن را تعیین می کند. برای مثال اگر بخواهید آبهای آبشاری در عکس محو شود، شما سرعت شاتر پایینی را انتخاب کرده و دوربین گشادگی روزنه را مطابق با آن تنظیم می کند. برعکس، به طور مثال اگر بخواهید حرکت حیوان پر جنب و جوشی را در عکس ساکن نشان دهید، با انتخاب سرعت بالای شاتر دوربین متناسب با آن گشادگی روزنه صحیح را تعیین می کند.

   در «حالت تقدم دیافراگم» انتخاب مقدار گشادگی روزنه متناسب با عمق میدان وضوحی است که مایلید تصویر داشته باشد، با شما است. دوربین نیز متقابلا سرعت شاتری متناسب انتخاب شما تعیین می کند. انتخاب دیافراگم بسته مثلا هنگام عکاسی از طبیعت، عمق میدان وضوح تصویر شما را افزایش می دهد. انتخاب بازترین روزنه نیز در هنگام عکاسی از پرتره باعث می شود که از عمق میدان وضوح کاسته شود.

حالت های نورسنجی:

   نورسنجی به شما اجازه می دهد که نور قسمت دلخواه تصویرتان را تعیین کنید. این امر قابلیت بسیار خوبی است که در شرایط پیچیده نوری به کمک شما می آید تا نورسنجی را به طریق صحیحی انجام دهید.

   در گزینه «نورسنجی میانگین» همانطور که از نامش پیداست، به سادگی نواحی تاریک و روشن تصویر سنجیده می شود تا میانگین نور محیط در عکس دیده شود. اگر تفاوت بین نقاط تاریک و روشن موضوع در حد متعادلی باشد، نورسنجی تصویری متعادل را ایجاد می کند، اما مشکل زمانی بروز می کند که دامنه تضاد بین تاریک و روشنی در موضوع زیاد باشد. این حالت، نورسنج را فریب می دهد و به خوبی عمل نمی کند. بسیاری از نورسنج ها در این شرایط از «نورسنجی متمرکز» استفاده می کنند که بیشتر بر روی بخش مرکزی تصویر تکیه دارند. یعنی همان بخشی از تصویر که برای عکاس اهمیت بیشتری دارد. اگر قسمتی از منظره را که برای شما بیشتر اهمیت دارد، هدف بگیرید و آن را در بخش میانی تصویر قرار دهید و این قسمت دارای نواحی تیره و روشن گسترده ای نباشد، نورسنج می تواند محاسبات دقیق تری انجام دهد.

   «نورسنج نقطه ای» شکل کمال یافته نورسنجی متمرکز بر میانه تصویر است. در این روش نورسنج می تواند نور نقاطی کوچک از تصویر را بخواند. نورسنجی نقطه ای راه حل ایده آلی برای سنجش نور در وضعیت هایی است که عکاس می خواهد نور قسمتی کوچک از تصویر را در مقابل نواحی گسترده ای از سایه روشن بخواند. برای مثال هنگام نورسنجی از چهره در مقابل آسمان آبی گسترده باید از این روش استفاده نمود.

   گزینه «نورسنجی ماتریسی» یا سیستم ارزیابی کننده، پیچیده ترین سیستم نورسنجی است که حتی در شرایط بسیار مشکل و گیج کننده به درستی عمل می کند. در این روش، تصویر به نقاط زیادی تقسیم می شود و ارزش نوری هر نقطه به تنهایی مشخص می شود. سپس این اطلاعات برای پردازش به تراشه رایانه ای منتقل می شود که در آن صدها هزار ترکیب نوری برنامه ریزی شده وجود دارد. در این جا مهم ترین بخش های تصویر شما حدس زده می شود و نورسنج بر اساس آن عمل می کند.

منبع سایت شاترباگ