نورهای شبانه در عکاسی

نورهای شبانه در عکاسی

   اگر می خواهید به وسیله استفاده از 3پایه و فیلم های سریع دنیایی دیگر را کشف کنید، فرصت مناسب بعد از تاریکی شب است که دنیایی از نور و موضوعات رنگی به وجود می آید. چراغ های نئون، نورهای نمایشی مکان های دیدنی، بناهای یادبود و جشن ها فرصت هایی را در اختیار شما می گذارند که امکان وجود آن در نور روز نمی باشد.

   یکی از موضوعات مورد علاقه من در شب هنگام، نوارها و زینت های چراغ های نئون و علامت ها هستند. رنگارنگی و تنوع نور آنها نتایج خوبی به بار می آورد. اغلب نیز نور به اندازه کافی در محیط وجود دارد که بتوانید بدون استفاده از 3پایه عکس بگیرید. با فیلمی با حساسیت متعادل، مثلا 400 ایسو، سرعت شاتر 60/1 ثانیه و با دیافراگم 4 در این نور می توان عکس گرفت. گاهی اوقات از نشانه های تجاری به صورت کامل و گاهی هم با استفاده از جزئیات طراحی این علائم، می توان عکس های قوی تری به دست آورد. در مکان هایی مانند میدان «تایمز» یا «لاس وگاس» که دارای تابلوهای مدرن فراوان هستند، از عدسی های دورگیر که فضا را فشرده می سازند، استفاده نمایید تا تعدادی از آنها را به تصویر بکشید.

   جشن ها و پارک های بازی سرگرم کننده را که با نور شبانه روشن می شوند، از مکانی بالاتر از آن محیط عکاسی کنید. نقطه دید این نوع عکاسی (که غیر معمول است) به «چشم پرنده» معروف است. برای عکاسی از اشیاء متحرک نیز از فیلم های دارای حساسیت 1000 تا 1600 ایسو استفاده کنید، تا هنگام عکاسی روی دست، بدون 3پایه بتوانید تصویر واضحی را ثبت کنید، یا اینکه با استفاده از سرعت کند شاتر و زمان طولانی و 3پایه سعی کنید حرکات را ثبت نمایید.

   یکی از امکانات بسیار موثر دوربین های دیجیتال، توان تنظیم حساسیت های متفاوت برای هر عکس می باشد. یک موضوع را به تناوب می توانید با حساسیت های متغیر ثبت کنید و نتیجه را با یکدیگر مقایسه نمایید.

   پله ها، فواره ها و بناهای یادبود که دارای نورپردازی نمایشی هستند از موضوعات جالب و مهیج برای عکاسی شبانه می باشند. تاریکی شب نیز کمک می کند تا چیزهای بدون جذابیت تصویری که در اطراف آنها هستند، مخفی نگه داشته شوند. برای ثابت نگه داشتن دوربین از 3پایه استفاده کنید تا بتوانید با تعیین سرعت پایین شاتر و انتخاب کوچکترین روزنه دیافراگم، بیشترین میدان وضوح را در تصویر داشته باشید.

   اگر مقدار نور موضوع برایتان مشخص نیست، نزدیکتر بروید و از نواحی روشن تصویر نورسنجی کنید (یا از حالت «نورسنجی نقطه ای» دوربین خود استفاده نمایید)، سپس از شیوه «نورسنجی کمابیش» استفاده کرده و چند کادر با نورخوانی بیشتر و کمتر از مقدار سنجیده شده، عکاسی کنید. فیلم های نگاتیو رنگی قابلیت خوبی برای ثبت عکس های شبانه دارند. در مورد ثبت صحیح توازن رنگ ها نیز نگران نباشید. اغلب نورهای شبانه جلوه های بصری زیبایی را ایجاد می کنند.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از وقایع و نمایش های خیابانی: نمایش های روی صحنه

عکاسی از وقایع و نمایش های خیابانی: نمایش های روی صحنه

   نمایش های روی صحنه و وقایع نمایشی یکی دیگر از قسمت های عمومی سفر هستند و این فرصت را به وجود می آورند که هنگام بازگشت عکس های خوبی به همراه داشته باشید، هر چند که این نوع عکاسی همیشه مشکل ترین شکلی است که با آن مواجه می شوید. دو شکل عمده این نوع عکاسی عدم دسترسی به صحنه و نور کم فضا می باشد.

   مشکل نور کم فضا را می توان به وسیله استفاده از فیلم های سریع، مثلا فیلم های بین 400 تا 1000 ایسو حل نمود. حتی در این صورت هم مجبورید که از سرعت های پایین شاتر استفاده کنید. از آنجایی که عوامل نمایش به ندرت ساکن و ایستا می باشند، شما مجبورید از صحنه های متحرک عکاسی کنید. یک راه این است که حرکات هنرپیشه را مدتی دنبال کنید و در یک فرصت مناسب که ساکن شد، از او عکس بگیرید. گاهی وقت ها بهتر است مقداری محو شدگی تصویر را که در اثر حرکت به وجود آمده، بپذیریم و یا حتی مقدار آن را به وسیله تنظیم شاتر با زمانی طولانی تر از مقدار لازم، زیاد کنیم.

   نورپردازی صحنه نیز به خاطر روشنایی بیش از حد در قسمتی و کمبود نور و تاریکی در گوشه ای دیگر از صحنه، نورسنج را گول می زند. راه حل این است که با استفاده از عدسی های دارای فاصله کانونی زیاد (تله فتو)، نور چهره یکی از بازیگران را بخوانید و نورسنجی را بر اساس آن تنظیم نمایید. من استفاده از نور فلاش را نیز توصیه نمی کنم، زیرا زیبایی نورپردازی صحنه تاتر را از بین می برد.

   برای دسترسی به صحنه تئاتر نیز گاهی لازم است مقداری جا به جا شوید تا به آزادی بتوانید از نمایشگران عکاسی کنید.

  اگر دوست دارید عکس هایی با نمای درشت داشته باشید، باید از عدسی های دورگیر استفاده کنید. حتی در بعضی از موارد نیز باید از عدسی های دارای زاویه دید گسترده استفاده کنید تا بتوانید تمام صحنه را ثبت نمایید.

   به خاطر داشته باشید که نور صحنه های تئاتر اغلب کم است و سیستم میزان سازی دوربین به زحمت می تواند عمل واضح سازی را انجام دهد. در صورت امکان، در این گونه مواقع عمل تنظیم فاصله را با دست انجام دهید.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از موزه ها

عکاسی از موزه ها

  موزه ها از چند اتاق نیمه روشن و کوچک که هرکدام ویژگی خاصی دارند، تا موزه هایی با معماری عظیم و فضاهای بزرگ تشکیل شده اند. در بعضی از این موزه ها عکاسی با فلاش و 3پایه محدودیت دارد و بنابراین باید از فیلم های سریع استفاده نمود. حتی هنگامی که مجوز عکاسی با فلاش هم داده می شود، من فقط هنگامی که ناچارم از آن استفاده می کنم. بیشتر موزه ها زمان زیاد و هزینه هنگفتی برای نورپردازی صرف می کنند. پس چرا باید با نور فلاش فضا را خراب کرد؟

  اگر از فیلم متوازن با نور روز یا تنگستن استفاده می کنید این امر بیشتر به معماری موزه به لحاظ نوع نورپردازی و تعداد و اندازه پنجره ها بستگی دارد و این که خواست شما در نهایت، هنگام چاپ عکس ها، از رنگ چه باشد.

  بعضی از موزه ها دارای فضاهایی هستند که به وسیله نور پنجره های بزرگ یا آسمان روشن می شوند، این فضاها معمولا برای گذاشتن مجسمه ها به کار می روند و استفاده از فیلم «نور روز» در این مکان ها باعث ثبت رنگ هایی طبیعی در عکس می شوند. اگر در مکانی نور اصلی به وسیله لامپ های تنگستن تامین می شود که رنگ ها را گرمتر نشان می دهند، ممکن است روی رنگ کارهای هنری و نمایش آنها تاثیر بگذارد.

  در صورتی که اصالت رنگ برایتان اهمیت دارد، باید از فیلم های اسلاید متوازن با نور تنگستن برای عکاسی استفاده کنید. بهترین موضوعات برای عکاسی در موزه ها، مجسمه ها و «دیوراما»ها و فضاهای کلی می باشند (در موزه های تاریخ طبیعی). گرفتن یک عکس با کیفیت از تابلوهای نقاشی بسیار مشکل است، پس بهتر است که در این مواقع از کارت پستال ها و پوسترهای موجود استفاده کرد.

  اگر محیط موزه را نمی شناسید، همیشه چندین عدسی همراه خود داشته باشید، یک عدسی زاویه باز (حدود 28 میلی متری) برای عکاسی از نماهای عمومی و گسترده یا مکان های کوچک، یک عدسی نرمال برای عکاسی از نزدیک و یک عدسی دورگیر متوسط (حدود 85 تا 105 میلی متری) برای عکاسی از فاصله دور برای ثبت جزئیات اشیاء لازم است.

  هنگام عکاسی در موزه ها به شدت از آداب معاشرت پیروی کنید. مردم از راه های دور می آیند تا لحظاتی را در موزه سپری کنند. بسیار مهم است که خلوت و تمرکز آنها بهم نخورد. به سرعت و در عین سکوت عکاسی کنید و اگر کسی مساله ای را گوشزد نمود، پذیرا باشید و زمانی دیگر را برای عکاسی انتخاب کنید.

منبع سایت شاترباگ

نور طبیعی، تضادهای داخلی در عکاسی

نور طبیعی، تضادهای داخلی در عکاسی

  به علت اینکه زمان زیادی از تعطیلات و روزهای استراحت در فضاهای داخلی مثل اتاق های هتل، موزه ها و رستوران ها می گذرد، باید به روش عکاسی در این موقعیت ها نیز آشنا شویم. اگرچه ممکن است بتوانیم تاریک ترین مکان ها را با نور فلاش روشن نماییم. اما نور یکنواخت فلاش، حالت صمیمی نور محیط را از بین می برد. با استفاده از فیلم های سریع (فیلم های دارای حساسیت 400 تا 600 ایسو) و عدسی های سریع (مانند f/2.8 یا سریع تر) و به کار بردن 3پایه، می توان از تاریک ترین مکان ها بدون استفاده از فلاش عکس برداری کرد.

  موزه ها و فضاهای داخلی دیگر با نور خورشید روشن می شوند و اغلب آنقدر نور در این مکان ها وجود دارد که بتوان بدون استفاده از 3پایه و «روی دست» عکاسی کرد و تعادل طبیعی رنگ ها را نیز حفظ نمود. نور ملایم پنجره ها نیز آنقدر کیفیت دارند که بتوان از آن برای عکاسی پرتره استفاده نمود. ولی همیشه پشت به نور پنجره بایستید، در غیر این صورت نورسنج دوربین، نور پنجره را می خواند و عکس تاریک می شود.

  وقتی که در فضای داخلی با «نور مصنوعی» عکاسی می کنید، باید فکری برای کیفیت رنگ کنید. به علت این که اغلب فیلم های رنگی برای عکاسی در نور روز ساخته شده اند. نتیجه عکاسی با این نوع فیلم ها و نور مصنوعی این است که در زیر نور «تنگستن» که قرمز است، رنگ مایه گرمی روی سطح عکس ظاهر خواهد شد. هنگام چاپ مقداری از این نور قرمز را می توان حذف نمود، و فضا را واقعی تر نشان داد. از فیلم های اسلاید رنگی نیز که برای استفاده در زیر نور تنگستن «متوازن» شده اند، نیز می توان استفاده کرد.

  اغلب، وقتی در فضای داخلی عکاسی می کنید، با مخلوطی از نور طبیعی و مصنوعی سروکار دارید که نتیجه جذابی را به بار می آورد. مثلا ممکن است نور طبیعی پنجره، نور لامپ روی دیوار نزدیک سوژه و نور شمع روی میز در فضا باشد. فضایی که با نور پنجره روشن می شود، دارای رنگ های طبیعی خواهد بود، اما فضای اطراف لامپ و شمع روی میز رنگ مایه گرمی به خود خواهد گرفت.

  قطعا بدترین نور برای عکاسی داخلی نور «فلورسنت» است، زیرا رنگ سبز ناپسندی روی عکس ها ظاهر خواهد شد، در صورت امکان از عکاسی در محیط هایی که با نور فلورسنت روشن می شوند، پرهیز کنید، یا از پالایه صورتی رنگ استفاده کنید که نور سبز زائد را حذف می نماید.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی سیاه و سفید مادون قرمز (فروسرخ)

عکاسی سیاه و سفید مادون قرمز (فروسرخ)

  اگر بخواهید در عکاسی سیاه و سفید قدمی جلوتر بردارید، فیلم مادون قرمز کداک را که دارای حساسیت زیادی است، در نظر داشته باشید. این فیلم ها علاوه بر آن که نسبت به «طیف رنگ مرئی» بسیار حساس اند، دارای لایه ای اضافی روی «لایه حساس» خود می باشند که نسبت به نور نامرئی مادون قرمز واکنش نشان می دهد. اشیایی که اشعه مادون قرمز را منعکس می کنند، در تصویر نهایی به صورت بسیار روشنی پبت می شوند. به دلیل اینکه ما این اشعه را نمی بینیم، نتیجه نهایی عکس خود را نمی توانیم حدس بزنیم. نتیجه ای که انگار از آن جهانی دیگرست و اغلب ما را متحیر می سازد.

  اغلب چیزهای طبیعی مانند برگ ها و چمن که مقدار زیادی از اشعه مادون قرمز را منعکس می سازند، با این فیلم ها به رنگ بسیار روشنی ثبت می شوند و شکلی «تجریدی» به عکس می بخشند. یک منظره تابستانی در عکس مانند آن است که با برف پوشیده شده است. می توانید با قرار دادن پالایه قرمز روی عدسی این حالت را نیز تشدید کنید. نتیجه ای که در آن آسمان آبی به سیاهی می زند و ابرهای سفید که تنها مقداری از اشعه مادون قرمز را منعکس می کنند، مانند توپ های پنبه ای سفید خواهند شد.

  هنگام استفاده از فیلم های مادون قرمز باید احتیاط کنید، هنگام قرار دادن و درآوردن فیلم از دوربین، این عمل را در مکانی کاملا تاریک انجام دهید و بعد از مصرف، فیلم را در جعبه خاص خود قرار دهید. عمل تعویض فیلم در هنگام روز، آسان نخواهد بود، مگر آنکه از «کیسه تعویض فیلم» استفاده کنید.

  کار با فیلم مادون قرمز، عملی تجربی است، از این رو هنگام نوردهی به فیلم از «نوردهی بیش و کم» یا «براکتینگ» استفاده کنید. برای ظهور فیلم نیز آن را به لابراتواری بفرستید که قبلا با ظهور و چاپ این نوع فیلم آشنایی داشته باشد. اغلب دوربین های تک عدسی انعکاسی برای استفاده از فیلم های مادون قرمز ایمن هستند، اما برای استفاده از دوربین های «ببین و بگیر» باید از سازندگان و فروشندگان آنها در مورد ایمنی بدنه این دوربین ها نسبت به نور اطلاع حاصل نمود.

  از آنجا که نورهای مرئی و اشعه نامرئی در یک نقطه روی محور عدسی کانونی نمی شوند، باید از کوچکترین دهانه دیافراگم استفاده کرد، تا از داشتن عمق میدان و وضوح کامل اطمینان حاصل نمود. اغلب دوربین های تک عدسی انعکاسی، دارای نشانه راهنما (به صورت نقطه قرمز) روی عدسی می باشند که بعد از تنظیم فاصله تا موضوع، راهنما را باید روی آن نقطه تنظیم کرد تا عمل وضوح به صورت کامل انجام شود.

منبع سایت شاترباگ

تصاویر سیاه و سفید در عکاسی

تصاویر سیاه و سفید در عکاسی

  عکاسی سیاه و سفید ممکن است ایده کهنه ای به نظر برسد که در آن جهان به رنگ های خاکستری محدود شده است. با کنار گذاشتن رنگ، فیلم های سیاه و سفید، دنیایی از خط، شکل، حالت و بافت را به وجود می آورد که رنگ اغلب آنها را می پوشاند.

  عکس های سیاه و سفید ذاتا نگاهی خبری دارند که بیننده را مجبور می سازند تا با دقت به مفهوم عکس توجه کند. نکته ای که شما نیز اگر می خواهید عکس های مسافرتی تان با تفسیری اجتماعی دیده شوند، باید به آن توجه کنید. فیلم های سیاه و سفید، به شکلی که فیلم های رنگی یا چشمان ما دنیا را ضبط می کنند، عمل نمی نمایند. فیلم های سیاه و سفید به تمام طیف رنگ ها حساس اند. آنها نسبت به بعضی رنگ ها (مخصوصا آبی) واکنش بیشتری نشان می دهند و نسبت به تعدادی دیگر (مانند رنگ های سبز و قرمز) به درجاتی کمتر عکس العمل دارند. اگر شما از مزرعه ای سبز، با پرچسن های قرمز و آسمانی آبی عکس بگیرید، آسمان بسیار روشن شده و علف ها دارای عمیق ترین سایه های خاکستری خواهند شد. همچنین، به علت تاثیر یکسان فیلم سیاه و سفید بر رنگ های سبز و قرمز، پرچین قرمز و علف های سبز با تنالیته های نزدیک به هم ضبط می شوند.

  اگر شما به همراه دوربین انعکاسی خود، چند عدد فیلتر (پالایه) داشته باشید، به سادگی می توانید هر رنگ را با درجاتی از خاکستری ثبت کنید. فیلترها با کنترل مقدار نور ورودی به دوربین باعث خلق کنتراست هایی طبیعی در عکس می شوند. قانون اصلی که باید به یاد داشته باشید، این است که: فیلتر ها رنگ اشیاء هم رنگ خود را روشن تر و رنگ های متضاد را تیره تر می سازند. برای مثال پالایه زرد، تنالیته لباس زرد رنگ را روشن تر می کند و رنگ کلاهی آبی را تیره می کند. پالایه قرمز باعث می شود که پرچین قرمز روشن تر دیده شود، ولی رنگ مایهء آسمان آبی و علف های سبز را تیره تر ثبت می کند.

  مزیت دیگر عکاسی سیاه و سفید این است که گران نیست و شما می توانید با ظهور و چاپ فیلم سیاه و سفید در خانه با خاطری آسوده به جلوه های بصری بسیارزیادی دست یابید. امروزه به کمک نرم افزارهای قدرتمند ویرایش عکس، به راحتی می توان به عکسی سیاه و سفید دست یافت. اما مساله مهم استفاده از این نرم افزاره، شناخت تنالیته های خاکستری سیاه و سفید است، تا بتوانید به نتیجه ای همانند فیلم سیاه و سفید برسید.

منبع سایت شاترباگ

رنگ در عکاسی

رنگ در عکاسی

  رنگ بیشتر از عناصر دیگر طراحی، ویژگی های حسی عکس را مشخص می کند. با تاکید بر یک رنگ خاص می توان حس و حال خاصی به عکس بخشید. قرمزها و نارنجی ها، رنگ هایی گرم و مهیج اند و ممکن است دست های شما را بسوزانند. آبی ها و سبزها، رنگ هایی سرد و نیروبخش اند و به اعماق جویباری در کوهستان یا چمنی که تازه هرس شده است، می مانند. رنگ زرد، ما را گرم می کند، چه در درخشش خورشید صبحگاهی و چه در شعله کهربایی یک شمع.

  از رنگ ها در خلق اثری ویژه نیز می توان استفاده کرد. با دقت در تعیین کادر و انتخاب زاویه دید دوربین می توان توجه بیننده را به سوی جسمی کوچک و رنگین که در مقابل پس زمینه ای مناسب قرار گرفته است، جلب کرد. مثل عکس زنی هندی که با لباس رنگارنگش در جاده ای خاکی حرکت می کند. رنگ دارای خطری ذاتی نیز می باشد که باید در ترکیب بندی آن کاملا دقت کرد وگرنه ممکن است تکه ای از آن چشم را به سوی قسمت های کم اهمیت تصویر منحرف کند.

  تضادهای تند و پرتحرک به خصوص در رنگ های روشن اولیه (قرمز، زرد، آبی) در خلق طرح های پویا موثرترند. چنین تضادهایی چشم را تحریک کرده و وادار می سازد که از رنگی به رنگ دیگر حرکت کند. این که چگونه رنگ در عکس ضبط شود، تحت تاثیر عواملی چون شرایط جوی، نور و نوردهی می باشد. وقتی که می خواهید رنگ های درخشنده ای داشته باشید، باید در یک روز آفتابی و روشن عکاسی کنید. اما یک روز گرفته ابری نیز باعث می شود که ترکیب رنگ های عکس غنی تر شوند. نوردهی نیز در چگونگی رنگ ها بسیار موثر است. وقتی که از فیلم به خصوص فیلم «اسلاید» استفاده می کنید، با کم نور دادن به فیلم به مقدار نیم تا یک درجه کمتر از میزان پیشنهادی نورسنج، باعث تشدید رنگ ها می شوید و برعکس، در نتیجه نور دادن اضافی به مقدار نیم تا یک درجه، باعث به وجود آمدن رنگ های خفه در عکس می شود.

منبع سایت شاترباگ

تشخیص اندازه یا مقیاس در عکاسی

تشخیص اندازه یا مقیاس در عکاسی

  یکی از تفاوت های اولیه بین دیدن منظره ای که شخصی در آن است و نگاه کردن به عکسی که در آن فردی وجود دارد، این است که در مورد اول اطلاعات زیادی درباره مقیاس اشیاء وجود دارد. یک گاو، ماشین یا کدو تنبلی که شکل آن نموداری از اندازه اشیاء در تصویر است دارای همین اثر است. وقتی در حال کادربندی هستید، تعداد زیادی از این شناسه ها حذف می شوند و بیننده در مورد مقیاس اشیاء دچار سرگردانی می شود. موضوعاتی که به اندازه چند اینچ در عکس ظاهر می شوند، ممکن است در واقع بسیار عظیم باشند و برعکس. درمورد بسیاری از چیزها نیز در عکس قادر به درک ابعاد واقعی آنها نمی باشیم.

  در صورتی که اندازه تعداد زیادی از اشیاء شناخته شده، مشخص است و اغلب اندازه بدن انسان به عنوان راهنمای مقیاس استفاده می شود.

  در صورتی که هیچ مقیاسی وجود نداشت چه باید کرد؟                                                                        قاب بندی خلاقانه اندازه را نشان می دهد. در عکاسی از یک درخت کاج، شما می توانید با نزدیک شدن به آن و پر کردن کادر عکس با درخت، آن را بزرگتر نشان دهید و یا با دور شدن از درخت، تا جایی که فضای کمی را در کادر اشغال کند، باعث شوید که درخت کاج کوچکتر از حد معمول دیده شود.

  شما می توانید به وسیله شناختی که از قوه تشخیص اندازه دارید، به راحتی واقعیت را دگرگون سازید. یک روش برای این کار این است که با استفاده از عدسی زاویه باز، موضوع را در پیش زمینه قرار دهید تا اندازه آن از موضوع پس زمینه بزرگتر دیده شود.

  موضوع مهم در به کار گرفتن این روش، این است که باید از کوچکترین روزنه عدسی یعنی بزرگترین عدد دیافراگم استفاده کنید تا پیش زمینه و پس زمینه تا حد امکان با وضوح کامل ثبت شود.

  در روش دیگر به وسیله حذف عوامل قابل شناسایی در کادر، می توانید اندازه واقعی اشیاء را پنهان کنید. در تصاویر تجریدی نیز بیننده هیچ نشانه ای برای درک مقیاس ندارد.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از ترکیب های انتزاعی

عکاسی از ترکیب های انتزاعی

  قانونی در عکاسی وجود ندارد که شما را ملزم به گرفتن عکسی مطابق واقعیت کند. اما در واقع بیشتر عکس های مسافرتی، واقعیت را نادیده گرفته و عکس هایی قابل تفسیر و یا حتی کاملا انتزاعی را ثبت و نشان داده اند. زیرا اغلب، سفر با خود تجربیاتی فراواقعی و گوناگون را همراه دارد و معمولا رفتن به سوی انتزاع، بهترین راه برای نشان دادن روح سفر است. در این راه درست و غلط وجود ندارد، فقط بگذارید که تخیل تان آزاد و رها گردد.

  کجا می توانید برای جاه طلبی روح خود غذایی بیابید؟ بعد از باران، انعکاس های پیاده روهای نمناک و گودال ها تصاویر موثری را به وجود می آورند. هنگام گرگ و میش، وقتی که چراغ های نئون مغازه ها و چراغ های راهنمایی روشن می شوند، آسفالت نمناک و تر مثل «تخته شاسی» نقاشان پر از رنگ های درخشان می شود. همچنین به شکستگی های موزائیک شکل و آینه ای زندگی شهری در میان ساختمان های مدرن پوشیده از فلز و شیشه نگاه کنید.

  به طور خلاصه، موضوعات و مضامین تجریدی را میتوان در میان شکل، رنگ و بافت اشکال که خود جزئی از کل هستند، پیدا کرد.

  «ارنست هاس» از پیشگامان عکاسی رنگی و یکی از استادان عکاسی انتزاعی، علاقه شدیدی به نقاشی های ظریف، پوسترهای بزرگ در هم پیچیده و حتی قوطی های درهم شکسته آبجو داشت. «پت ترنر»، اغلب ترکیب بندی های رنگی خود را در اشکال عجیب و غریب و رنگ های متضاد چیزهای معمولی، مانند چترهای آفتابی سواحل و زباله های پلاستیکی پیدا می کرد.

  به هر حال هر چند که منبع طرح و الگوهای آن، راز پیدا کردن و به دست آوردن ترکیب های انتزاعی قوی می باشد، اما جداسازی موضوع از چیزهایی که آن را احاطه کرده است، باید به اندازه ای باشد که خود اشیاء موضوع عکس نشوند. به خاطر داشته باشید که: اگرچه هر کسی قادر نیست زیبایی های پرواز بصری شما را درک کند، اما از چیزی هم رنجیده نشوید.

منبع سایت شاترباگ

تصاویر ضد نور در عکاسی

تصاویر ضد نور در عکاسی

  اگر تا کنون با دیدن گوزنی در کنار جاده که تنها خطوط اطراف بدنش روشن شده است، سرعتتان را کم کرده اید و به او نگریسته اید ، متوجه شده اید که چگونه «شکل های قوی» در تشخیص موضوعات کمک می کنند.

  در عکاسی، ساده ترین و موثرترین روش برای آشکار ساختن یک شکل، خلق آن توسط یک تصویر ضد نور یا سایه نما (سیلوئت) می باشد. در عکس های مسافرتی، وقتی که شکل از فرم و یا بافت مهم تر است، می توانید از «سیلوئت» برای خلق جلوه ای عاطفی و مهیج استفاده کنید.

  برای خلق تصویر سایه نما جسم کدری را در مقابل پس زمینه ای روشن قرار دهید و از نور پس زمینه برای نورسنجی عکس استفاده کنید. هر جسم تیره در مقابل سطح رنگی روشن این کار را انجام می دهد. دریای طلایی در غروب آفتاب، دیواری با رنگ های بشاش و روشن حتی دیوارهای شفاف آکواریوم، موضوعاتی با پس زمینه مناسب برای عکاسی «سیلوئت» به شمار می روند. اکثر اوقات شما مجبورید از دید هنری خود استفاده کنید تا بتوانید شکاری مناسب برای استفاده در مقابل پس زمینه ای روشن به دست آورید.

  در جستجوی موضوعاتی باشید که شکل ساده و در عین حال برجسته ای دارند. نکته مهم این است که این اشکال در مقابل پس زمینه ای کاملا روشن قرار داشته باشند. مردی ماهیگیر در ساحل هنگام طلوع آفتاب شکل مشخص و واضحی دارد، اما قایق های ماهیگیری که در یک ردیف در کنار هم قرار گرفته اند، ممکن است در تیرگی ادغام شوند.

  نوردهی عکس ضدنور بسیار ساده است. هنگام غروب آفتاب با چند نوردهی متناوب، نتیجه ای مناسب به دست می آید. اگر دوربین شما دارای سیستم نورسنجی بر اساس «معدل گیری از نور صفحه» می باشد، عدسی را به سوی نقطه روشن تصویر متمایل سازید و نورسنج را قفل کرده تا نورخوانی را ثابت نگه دارد. سپس کادربندی کنید و دکمه شاتر را فشار دهید. اگر دارای دوربینی هستید که سیستم «نورسنجی نقطه ای» دارد، فقط از نقاط روشن نورخوانی کنید و سپس نیم تا یک درجه دیافراگم را ببندید و عکاسی کنید.

منبع سایت شاترباگ