عکاسی از سواحل صخره ای

عکاسی از سواحل صخره ای

  سواحل صخره ای «ماین»، «اسکاندیناویا» یا سواحل جنوب غربی انگلیس و ایرلند، می توانند بهترین مکان ها برای مشاهده قدرت مطلق و توان بی رحم دریا باشند. بهترین زمان برای عکاسی از لحظه برخورد دریا و ساحل در زمان مد کامل، به ویژه درست قبل یا بعد از طوفان یا ماه کامل است که دریا در بهترین حالت خود می باشد.

همانطور که سواحل نزدیک را عکاسی می کنید، ترجیحا با استفاده از عدسی های 200 تا 300 میلی متری یا عدسی هایی با بلندترین فاصله کانونی که همراه دارید، سعی کنید تا از حالت انفجار و پخش شدن یک موج بر روی صخره های دورتر نیز عکس بگیرید. استفاده از سرعت بالای شاتر (250/1 ثانیه یا بیشتر) حالت پودر شدن آب را ثبت می کند، اما تنظیم سرعت کار خلاقانه ای است و شما باید درست در لحظه برخورد امواج و صخره دکمه شاتر را فشار دهید. در این حالت سعی کنید از «موتورهای پیش برنده فیلم» یا حالت های «عکاسی پی در پی» دوربین خود استفاده کنید، تا لحظات بیشتری را ثبت کنید و درجه موفقیت خود را بالاتر ببرید.

وقتی که هوا آرامتر است، می توانید از عدسی های زاویه باز برای ثبت لحظاتی که موج به آرامی به صخره ها می خورد، استفاده کنید. حتی در این مواقع که حرکت آب نیز آرام است، زمان سنجی کار مشکلی به شمار می رود. «آنسل آدامز» در کتاب «ثبت 40 عکس» می نویسد: موج به ندرت قابل پیش بینی است. در هر فراز و فرود خود شکلی تازه می سازد و چشم باید سریع و چابک و هوشمندانه منتظر لحظه قطعی باشد.

زمان کوتاه نوردهی (125/1 ثانیه یا سریعتر) شکل ها و الگوهای پیشروی و بازگشت دریا را بهتر ثبت می کند. در حالی که انتخاب زمان های طولانی نوردهی (از 4/1 تا چندین ثانیه به کمک سه پایه)، ساحل و صخره ها را به شکل نقاشی های براق و درخشنده سبک «امپرسیونیسم» بازنمایی می کند.

منتظر رفتن به دریا و ساحل نشوید. استخری که در آن ستاره دریایی، خرچنگ ها و جلبک ها وجود دارند، به دریایی کوچک می ماند. با استفاده از پالایه «پولاریزه» می توانید انعکاس های سطح آب را حذف کرده و اعماق آب را ثبت کنید.

به یاد داشته باشید که همیشه در هر ساحلی، دوربین را از ماسه و نمک دریا محافظت کنید. وقتی که باد می وزد، یا ذرات آب موجی در هوا پاشیده شده است، دوربین خود را در کیسه پلاستیکی بپیچید و فقط برای عکاسی از جای خود خارج کنید. هنگام گذاشتن یا خارج کردن فیلم یا کارت حافظه دوربین را در مقابل آب و ماسه محافظت کنید.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از سواحل استوایی

عکاسی از سواحل استوایی

  درخشش ماسه های سفید، دریای فیروزه ای و آسمان آبی نواحی استوایی مصالح تقویم های دیواری و رویاهای روزانه هستند.

اگرچند ایده کلی در ذهن داشته باشید، ثبت زیبایی ساده چنین منظره ای آسان است. به خاطر زیبایی ذاتی سواحل استوایی، یافتن یک ترکیب بندی جذاب زیاد سخت نیست. برای مناظر گسترده،از عدسی زاویه باز استفاده کنید و به دنبال نقطه ای بگردید که از آنجا خط منحنی دریا یا درختان نخل و یا قایق هایی که در ساحل توقف کرده اند، چشم را به سوی خود بخواند.

در نقاطی مانند دریای کاراییب و اقیانوس جنوبی که در آنجا کوه ها در کنار دریا قرار دارند، بالارفتن و عکاسی کردن از ساحل پایین دست، مناظری را آشکار می سازد، که از کنار ساحل دیده نمی شوند. مطمئن شوید که از دیافراگمی بسته استفاده می کنید تا همه چیز از نزدیک تا دوردست به صورت واضحی ثبت شوند. گاهی ترکیب های ساده ای از ماسه دریا و آسمان بسیار تاثیرگذار است، بنابراین نگران طراحی های انتزاعی نباشید.

قراردادن آدمها در عکس کار جالبی است و توجه را به خود جلب می کند و همچنین به عنوان مقیاس عکس شما مورد استفاده قرار می گیرد. اما مراقب زمان نوردهی باشید. سواحل دریا روشن و پر کنتراست هستند و نور شدید منعکس شده از شن و ماسه ها نورسنج دوربین را گمراه می کند. چهره ها در عکس سیاه می شود و رنگ سفید ماسه، خاکستری خواهد شد. یک راه برای از بین بردن چنین حالتی، این است که مقدار جبران نورسنجی دوربین خود را به اندازه یک درجه کامل بالا ببرید که با این کار دوربین زمان بیشتری برای ثبت تصویر پیدا خواهد کرد و در نتیجه نور محیط کم نخواهد شد.

روش بهتر، عکاسی در زمان های بعد از طلوع خورشید و قبل از غروب آن است که نور شدت کمتری دارد و کنتراست کمتری نیز تولید می کند. زاویه تابش خورشید نیز در این مواقع به نوعی است که سایه ها درازتر می شوند و حجم و بعد اشکال بهتر دیده می شود،در نتیجه منظره دارای عمق میدان بیشتری خواهد شد.

اگر مجبورید که در نیمه روز کار کنید، حساسیت دوربین را روی ۱۰۰ ایسو یا پایین تر تنظیم کنید و با استفاده از تعادل بین مقدار گشادگی روزنه و سرعت شاتر، عکس خود را بگیرید. روش دیگر استفاده از فلاش است. در این روش بر اثر نور فلاش سایه های زیر لب ها، زیر بینی و گودی چشم ها از بین می رود، اما باید مراقب فاصله خود تا موضوع و مقدار نور پرتاب شده توسط دستگاه فلاش باشید. 

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از منظره های کوهستان: نور و روشنایی

عکاسی از منظره های کوهستان: نور و روشنایی

   بهترین عکسهای کوهستان ها به وسیله عکاسانی گرفته شده است که زودتر از طلوع خورشید بیدار می شوند و دیرتر از آن به خواب می روند. «گالن راول»، عکاس طبیعت و کوهنورد، در کتاب خود«فروغ کوهستان می نویسد: نور در اوقات سحرانگیز خود (زمان طلوع و غروب خورشید) بیشترین آمیزش رنگ ها را به وجود می آورد، انگار کسی «کالیدوسکوپی» را تکان می دهد.

صورتی ها، زردها، طلایی ها و قرمزهای طلوع و غروب خورشید چیزهایی هستند که عکس های «راول» به خاطر آنها استثنایی به نظر می رسند. وقتی که درست قبل از طلوع یا بعد از غروب آفتاب روی قله ای به سر می برید، طبیعت با پدیده سحرانگیز «نورقرمز» به شما پاداش می دهد. این قرمز درخشان و شفاف، وقتی که نور آبی جو در فضا پخش شده است، پدیدار می شود و زمانی که انگار قله کوه آتش گرفته است، بر آن رنگ آبی غلبه می کند.

به علاوه همانطور که رنگ ها با گذشت زمان تغییر می یابند، رگه های نور طلوع و غروب آفتاب، بافت، عمق و حالت ۳بعدی فرم های کوه را در عکس نشان می دهند. بلافاصله قبل و بعد از وقوع طوفان ها، زمان بسیار مناسبی برای شکار عکس هستند. بیشتر عکس های مشهور «آنسل آدامز» از ارتفاعات «یوسمیتی» بعد از آشفتگی های جوی ناشی از طوفان ها به ثبت رسیده اند.

سعی کنید که حالت قله ها را وقتی که در روشنایی یا در ابرها غرق می شوند، پیش بینی کنید. یکی از مشکلاتی که در قله ها با آن مواجه می شوید، برخورد با مقدار زیادی از اشعه «ماوراء بنفش» می باشد که نتیجه وجود مه در قله ها است.

می توانید از این مه به عنوان عاملی مثبت در عکس هایتان استفاده کنید. اما اگر موضوع شما را تار و مبهم کرد، باید پالایه ای روی عدسی خود سوار کنید. وسیله موثر در اینجا، استفاده از یک پالایه «UV» یا پالایه «اسکای لایت» قوی است، پالایه «پولاریزه» نیز می تواند کمک موثری باشد.

نورسنجی مناطق کوهستانی نیز ممکن است فریبنده باشد. نور منعکس شده از غبار، مه و زمین های پوشیده از برف می تواند نورسنج شما را فریب داده و عدد «نادرستی» را نشان دهد، وقتی که در این شرایط به سر می برید، نورسنجی خود را به وسیله ابزار «جبران نورسنجی» تصحیح کنید تا نور صحیح سوژه را به وسیله «براکتینگ» یا نوردهی کمتر یا بیشتر از اندازه درست، که در این مواقع مناسب است،به دست آورید.

 

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از منظره های کوهستان: اندازه و تناسب

عکاسی از منظره های کوهستان: اندازه و تناسب

   عده ای از دوستانم که گه گاهی عکاسی می کنند از سفر به ارتفاعات کانادا با دسته ای عکس برگشته بودند. مناطق بین (بانف) و دریاچه (لوییز) آنقدر آنهارا تحت تاثیر قرار داده بود که دو برابر سفر قبلی شان عکس گرفته بودند. اما وقتی فهمیدند که در بسیاری از عکس ها نتوانسته اند عظمت و شکوه کوهستان را نشان دهند از شور و شوق افتادند. در میان عکس هاُ فقط عکسی که از دور گروهی را در حال ‍‍‍‍‍‍‍‍پیاده روی در کنار رودخانه های یخ زده نشان می دادُعظمت و گستردگی کوهستان را به تصویر کشیده بود.

از این عکس دوستان من درسی درباره عکاسی از کوهستان گرفتند و آن این است که این نوع عکس ها باید دارای نشانه ای بصری باشد تا اندازه واقعی صحنه اطراف را نشان دهد. مقیاس یا عاملی برای دریافت تناسب بین موضوعات مهم ترین عامل بصری در این نوع عکس ها می باشد.

به طور مثال یکی از راه های به وجود آوردن حس اندازه و تناسب هنگام استفاده از عدسی های زاویه باز (بین ۲۴ تا ۳۵ میلی متر) یا عدسی های (زاویه باز متغیر) قرار دادن انبوهی از گل های وحشی یا چادرهای کوهنوردان در پیش زمینه کادر عکس می باشد.

قرار دادن اشیاء مناسب در پیش زمینه کمک می کند تا بیننده حس کند در آن موقیت قرار گرفته. از طرف دیگر استفاده از عدسی های زاویه باز باعث می شود که اندازه واقعی اشیاء در دوردست کوچکتر به نظر برسد و از این رو از ابهت کوهستان کاسته می شود.

برای اینکه مناظر کوهستان با شکوه بیشتری به نظر برسند، از عدسی های دورگیر متوسط استفاده کنید تا از اشیایی که در میانه تصویر قرار گرفته اند، مثل تک درخت کاج یا ساختمانی انباری در جلو کادر به عنوان عاملی برای قیاس یا اندازه در نظر گرفته شود. عدسی های دورگیر فاصله میان پیش زمینه و پس زمینه را فشرده ساخته و اندازه کوه را آشکار می سازد. عدسی های دورگیر بلند، پرسپکتیو فضایی محیط را از بین می برند و این حالت فشردگی فواصل بین اشیاء باعث می شود که رنگ مایه و و تنالیته جو، روشن و دقیق تر به نظر برسد. این کاهش غظلت رنگ خود باعث می شود که چشم مسافت بین اشیاء و مقیاس صحنه را به درستی درک نکند.

منبع سایت شاترباگ

ساختن عکس های پانوراما درعکاسی

ساختن عکس های پانوراما درعکاسی

  راه ابتکاری برای خلق یک تصویر کشیده که دارای زاویه دید گسترده ای باشد، ایستادن در یک مکان و عکس گرفتن در حالی است که دوربین را از سویی به سوی دیگر بچرخانید و عکس برداری کنید و بعد از چاپ، عکس ها را کنار هم قرار دهید. "هنری فاکس تالبوت" از پیشگامان عکاسی،این روش را در سال 1843 میلادی، در حالی که هنوز چهارسال از اختراع عکاسی می گذشت، به کار بست.

برای استفاده بهتر از این روش، باید دوربین را روی سه پایه قرار دهید، تا مناظر در یک سطح عکاسی شوند. برخلاف دوربین های "پانوراما" که دارای عدسی "زاویه باز" هستند، روش فوق با عدسی های "نرمال" و عدسی های دورگیر متوسط ، بهتر عمل میکند. شما می توانید دو یا تعداد بیشتری عکس بگیرید. زاویه دید کلی شما ، بستگی به تعداد عکس ها و گستردگی زاویه دید عدسی دارد.

در ترکیب بندی کلی ، از قرار گرفتن لبه های هر عکس روی عکس دیگر، به مقدار 10 تا 20 درصد از هر عکس،مطمئن شوید،تا بتوانید پس از آن به راحتی عکس ها را ترکیب کنید.

برای شناسایی گوشه های هر عکس، نشانه ای در نظر بگیرید. مثلا یک درخت، یا قسمتی از ساختمانی که در هر دو عکس کنار هم تکرار شده اند. اگر در عکس اول درخت کاجی در سمت راست تصویر دیده می شود، همان درخت را در گوشه چپ تصویر بعدی بیاورید. برای ایجاد خلاقیت بیشتر، می توانید در حین کار نوع عدسی خود را تغییر دهید یا نشانه های افقی و عمودی خود را با یکدیگر مخلوط کنید.

اما در هر حالت از یک نورسنجی برای تمام عکس ها استفاده کنید. برای ترکیب بندی دقیق و نهایی عکس ها به دلایل هنری یا این که مثلا می خواهید حس خود را در عکس نشان دهید ، زیاد دچار وسواس نشوید. پیشنهاد میکنم با دیدگاه وسیع تری به موضوع نگاه کنید. عکس ها را حتی الامکان نزدیک هم بگذارید و سعی کنید درز یا فاصله خالی بین آنها دیده نشود. تاثیر نهایی عکس، در نهایت خط های کوچک را پوشش می دهد.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از چشم اندازهای گسترده

عکاسی از چشم اندازهای گسترده

   گاهی شما دورنمایی عالی را در نهایت دست نخوردگی آن ثبت می کنید. در این موارد برای نشان دادن گستردگی یک منظره و قدرت ذاتی آن باید از دوربین "پانوراما" استفاده کنید. پل ها ریل های پوشیده مناظر دریایی خط افق آسمان در شهرها و گروه های مردم در کنار هم به طور طبیعی دارای این ویژگی برای جلب نظر هستند. دوربین های ویژه ای برای عکاسی از مناظر گسترده، طراحی و ساخته شده اند. دوربین های حرفه ای "پانوراما" دارای عدسی های متحرکی هستند که در جهت محور کانونی عدسی می چرخند تا مناظری بسیار بسیط و گسترده، حتی تا دید 360درجه را خلق کنند. این دوربین ها بسیار گران قیمت هستند، اما انواع ارزانی هم وجود دارد که نتایج قابل قبولی را نیز ارائه می دهند. این نوع دوربین ها دارای عدسی های دارای زاویه دید گسترده ای هستند و قسمتی از کادر فیلم را در بالا و پایین آن می پوشانند؛تاثیر این عمل، ایجاد عکس هایی شبیه "پانوراما" می باشد. بعضی از این دوربین ها دارای این امکان هستند که شما کادرهایی از نگاتیو خود را به این صورت عکاسی کنید.

در مواردی نیز شما با قرار دادن ماسکی در قسمت انتهای عدسی در داخل دوربین و قبل از قرار دادن نگاتیو در دوربین،قادر به عکاسی "پانوراما" می شوید. اما باید تا انتهای فیلم با کادر "پانوراما" عکاسی کنید. مگر اینکه در تاریکخانه فیلم را از دوربین خارج کرده و "کاش پانوراما" را بردارید. در بعضی از انواع دوربین ها نیز این ماسک در قسمت داخلی بدنه دوربین تعبیه شده است،اما ابزار تنظیم آن روی بدنه قرار دارد.

در دوربین های دیجیتال امروزی نیز که اغلب قادر به عکس برداری "پانوراما" هستند، این مزیت وجود دارد که شما می توانید نوع کادر عکاسی خود را در هر عکس تعیین کنید. مثلا یک در میان کادر "پانوراما" و یا معمولی داشته باشید.

در بعضی از انواع دوربین های دیجیتال مشکل انتخاب کادر عکس برای عکاس با نصب دکمه ای بر روی بدنه،حل شده است. این امکان،انتخاب نصبت ابعاد (4:3 ، 3:2 (نسبت ابعاد کادر دوربین های آنالوگ)) یا 16:9 (واید) را به کاربر می دهد. به جای روش قدیمی چیدن بالا و پایین یک تصویر 4:3 ، با استفاده از عدسی واید و CCD بزرگ، می توان تصویری با ابعاد 6:9 را به دست آورید. البته برحسب نسبت ابعاد، تعداد "پیکسل" های موثر متفاوت است.

اگرچه این دوربین ها واقعا "پانورامیک" نیستند،اما وقتی عکس به صورت کشیده (معمولا حدود 25*10 سانتی متر چاپ می شود) تاثیر خوبی بر بیننده می گذارد. این کادرها چاپ ویژه ای می طلبد و در مورد این مرحله باید با مسوول چاپ صحبت کنید.

گرفتن عکس "پانوراما" مشکل تر از عکسبرداری معمولی نیست. فقط هنگام کادربندی باید مسائلی را در نظر داشته باشید. هنگام عکسبرداری به دقت از میان "منظره یاب" به گوشه های کادر توجه کنید تا مطمئن شوید آنچه را که می خواهید،ثبت می کنید. مساله مهم قراردادن خط های افقی موضوع تقریبا در میانه کادر است. در غیر این صورت خطوط افقی انحنا پیدا می کنند. در عدسی های نا مرغوب نیز خطوط عمودی در کناره های تصویر به اطراف کج می شوند.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از منظره ها و چشم اندازها

عکاسی از منظره ها و چشم اندازها

   در دستان عکاسی خلاق از هر موضوعی در انگلستان یا خرابه های تمدن "اینکا" در کشور "پرو" عکسی هنرمندانه به وجود می آید. به هر جهت مناظر تصاویری ساده از نمای طبیعت هستند. عکاسی از طبیعت به ویژه در چشم اندازها و دورنماها به عدسی زاویه باز احتیاج دارد. به فرض اینکه زیبایی و فریبندگی محیط قابل عکاسی باشد همیشه این امکان وجود ندارد. اما همین که با یک عدسی زاویه باز می توان قسمت وسیعی از طبیعت را ثبت کرد موهبتی ست.

گاهی بهتر است برای عکاسی از قسمت جذاب یک منظره از عدسی دورگیر نیز استفاده نمود. در این موارد تصویر باید طوری سازماندهی شود که بدون افراط با ثبت قسمت کوچکی از طبیعت ویژگی کل آن نشان داده شود.

باید تمرین کنید که عکس منظره را مانند داستانی کوتاه ببینید که دارای مقدمه (پیش زمینه عکس) قسمت میانی (وسط عکس) و موخره (پس زمینه عکس) باشد. برای مثال هنگام عکاسی از نمای یک مزرعه واگنی قدیمی را به عنوان پیش زمینه انتخاب کنید. جاده خاکی مارپیچ را در میانه عکس و پرچین قرمز و درخشانی را به عنوان پس زمینه در کادر وارد کنید. موضوع اصلی عکس نیز می تواند مزرعه داری باشد که سوار بر اسب در جاده به پیش می رود. می توانید از ماکیان و پرندگان نیز به عنوان مضامین فرعی به طور پراکنده در عکس استفاده کنید. البته خیلی کم پیش می آید که در نگاه اول منظره ای اینقدر شسته و رفته باشد. بنابراین مشکل اصلی شما این است که نقطه ای را بیابید که به بیننده آنچه که شما را تحت تاثیر قرار داده است را نشان دهد.

یک منظره باید حس و حال مکان و موقعیت خود را نشان دهد . بنابراین قبل از آنکه دوربین خود را به سویی نشانه روید صبر کنید و دربارهء آنچه که عواطف شما را تحت تاثیر قرار داده است از خود سوال کنید. آیا نور زرد درخشان صبحدم بوده که از میان زمینی پوشیده از علف های خشک می درخشیده است؟ رنگ جهت کیفیت و شدت نور همه در زیبایی منظره تاثیری به سزا دارند. آیا انعکاس نور گرم غروب در رودخانه می باشد؟ تمام شرایط آب و هوایی و جوی می توانند در تصویر منظره شما نقش اعجاب برانگیزی را بازی کنند.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از جشن ها و مراسم آئینی

عکاسی از جشن ها و مراسم آئینی

  به علت اینکه جشن ها مراسم آئینی و فستیوال ها می توانند عکس های مسافرتی شما را از رنگ ها و روح زندگی سرشار کنند شایسته است که کوشش فراوانی در عکاسی از این مراسم انجام شود. در این مراسم مردم صمیمانه تر رفتار می کنند بنابراین عکس های "کاندید" و چهره افراد غریب دوستانه تر و صمیمی تر خواهد بود و همانطور که آنها برای شرکت در مراسم مذهبی یا سنتی و یا وقایع تاریخی آماده می شوند عکس های آنها به آلبوم شما غنا می بخشد.

بعضی از جشن ها مانند مراسم سالانه دواندن گاوها در خیابان در "پامپلونا" در اسپانیا بیشترین مسافر را از اغلب نقاط دنیا به خود جذب می کند.جشن های دیگر اینقدر دیدنی و هیجان انگیز نیستند.انتخاب مکان های بلند برای ایستادن و عکس گرفتن در این نوع جشن ها بسیار مهم است از روی بالکن هتل یا از بالای پله ها عکس بگیرید و اگر قبل از گروه مردم و به موقع در صحنه حاضر باشید جای خوبی برای عکاسی نصیبتان می شود. اگر نصبت به وقایع و تاریخچه جشن ها و مراسم آگاهی ندارید قبلا از اطرافیان خود درباره آن سوال کنید. ؛آن وقت بهتر می دانید که چه محلی را برای عکاسی انتخاب کنید.

باید از چه چیزی عکس بگیرید؟مردم خصوصا کودکان قلب این وقایع هستند بنابراین از یک عدسی با فاصله کانونی متغیر برای بیان حالت ها و عکس العمل های شرکت کنندگان و جمعیت استفاده کنید. همچنین در جستجوی تزئینات و ویژگی هایی که نشانه و سمبل جشن هستند باشید. نماد و مظهر مراسمی که از آن عکس برمیدارید چیست؟ در مراسم مذهبی و وقایع تاریخی به چیزهایی که برای شرکت کنندگان مقدس است توجه داشته باشید.

درگیری واقعی عکاسی با نور موجود و از مراسمی ست که شبانه برگزار می شود.

 

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از تصویرهای مضحک

عکاسی از تصویرهای مضحک

  یکی از موضوعات عکاسی در سفر رفتارهای ساده انگارانه همراهان یا شوخی های آنان است. چند سال قبل تعداد زیادی عکس از مارمولک پلاستیکی خود گرفتم که چند روز در سفر خود آن را به همراه داشتم و رفتار دیگران را نسبت به آن عکاسی می کردم.

شما نیز می توانید از رفتارهای عامیانه افراد در محل های مختلف به صورتی خلاق عکاسی کنید. بگذارید موضوع شما هر طور که مایل است در مقابل دوربین بایستد. از شکلک ها و حالات چهره همراهان خود عکس بگیرید.

منبع سایت شاترباگ

عکس ورزشی

عکس ورزشی

  هر کجا که بروید اسکی قایق رانی فوتبال گلف کشتی رانی و کوه نوردی قسمتی از زندگی مردم هستند. دو موضوع عمده در این نوع عکاسی نزدیک شدن به موضوع و ثابت نشان دادن حرکات است.

عکاسان حرفه ای به عدسی های دورگیر با فاصله کانونی بسیار زیاد (حدود 600 میلی متر ) و گران قیمت متکی هستند تا بتوانند از میانه میدان وسیع بازی عکاسی کنند. شما اغلب می توانید این عمل را با خرج کمتر و به سادگی انجام دهید. برای مثال بیشترین تحرکات در کنار دروازهء بازی انجام می شود. آنجا مستقر شوید در موقعیتی که حتی با یک عدسی عادی و یا عدسی زاویه باز هم می توانید کار کنید. بعضی از ورزش ها نیز مانند اسکی و ... دارای خط پایان هستند که هیجان و رقابت بیشتری در نزدیک آنجا صورت می گیرد.

عکاسی که در سفر است و می خواهد چیزی را یا بازیکنی را هنگام گل زدن نشان دهد باید قسمتی از ویژگی های محیط را نیز در کادر خود بگنجاند. این بازی در کجا انجام شده است؟ وقتی که از مسابقه غیر رسمی فوتبال بین دانش آموزان مدرسه ای عکس می گیرید نشان دادن قسمتی از محل اطراف بازی به بیننده کمک می کند.

حرکت و لغزش سریع اسکی باز در دامنه های برفی می تواند در هر کجا اتفاق افتاده باشد اما گنجاندن یک کلبه ییلاقی در کادر محیط کشور سوئیس را نشان می دهد.

ویژگی دوم عکاسی ورزشی سرعت در عمل و به تصویر کشیدن حرکت موضوع است. این امر به دو مساله بستگی دارد: سرعت شاتر بالا و جهت دوربین نسبت به موضوع.

می توانید با سرعت پایین شاتر از جسمی که به سوی شما می آید یا از شما دور می شود به طور ثابت عکسبرداری کنید. مثلا در مسابقه اسب دوانی می توانید از اسبی که به سوی شما می آید با سرعت (125/1 ثانیه) عکس بگیرید.اما اگر همین اسب از چپ به راست از جلوی شما حرکت کند برای ثبت آن به سرعت شاتر (1000/1 ثانیه) یا بیشتر احتیاج دارید. در حالی که اگر اسب به صورت مایل به طرف شما بیاید میتوانید از سرعت کمتری بهره بگیرید.

منبع سایت شاترباگ