عکاسی از آذرخش

عکاسی از آذرخش

  آذرخش مانند رنگین کمان حالت های زیبایی را به وجود می آورد، اما وقوع آن غیرقابل پیش بینی است. برخلاف دلپذیری رنگین کمان، رعد و برق خطرناک، قوی و دلهره آور است. برای همه آنهایی که در فضای آزاد کار می کنند، رعد و برق می تواند خطرناک باشد. آذرخش را باید از فاصله دور و ترجیحا از داخل منزل و یا ماشین عکاسی کرد.

  اگر در فضای باز هستید هنگام شروع طوفان به دنبال پناهگاهی بگردید. همچنین باید مانع خیس شدن لباس ها و دوربین تان بشوید.

  از آذرخش می توان در طی روز و شب عکس گرفت، اما عکس های شب هنگام عموما بهترند. روش عکاسی در روز بسیار ساده است، دوربین را روی 3پایه بگذارید و در حالی که عدسی را به سوی آسمان چرخانیده اید، منتظر صدای رعد باشید.

  زمان نوردهی را مطابق موقعیت خودتان تنظیم کنید. از بسته ترین دیافراگم و طولانی ترین زمان ممکن برای سرعت شاتر استفاده کنید. گرفتن عکس از رگه های تماشایی نور، دور از تصور نیست.

  بعد از تاریک شدن هوا، شانس شما برای گرفتن عکس های مهیج بیشتر است. زمان نوردهی شما ممکن است از چند ثانیه تا چندین دقیقه متغیر باشد تا بتوانید چند آذرخش را ثبت کنید.

  پنجره اتاقی در طبقات بالایی هتل با چشم اندازی از شهر، مکانی مناسب و امن برای عکاسی است. روش کار نیز آسان است. اما به دوربین شما که سرعت B  داشته باشد، بستگی دارد. همچنین به «دکلانشور» ، درپوش عدسی و یا تیکه ای مقوای مشکی نیز نیاز دارید. دوربین را روی 3پایه بگذارید. کادری با پیش زمینه ساده و قسمت زیادی از آسمان باز را انتخاب کنید. سرعت شاتر را روی B بگذارید و شاتر را به وسیله «دکلانشور» قفل کنید. تا زمانی که آذرخش را ندیده اید روی عدسی را با تکه ای مقوای سیاه یا به وسیله درپوش عدسی بپوشانید.

  بعد از دیدن اولین آذرخش جلو عدسی را باز کنید و بپوشانید و منتظر آذرخش دیگری باشید. زمانی که چندین آذرخش را روی یک فریم از نگاتیو خود ثبت کردید، شاتر را رها کنید. فیلم را بچرخانید و بار دیگر روی نگاتیو بعدی و یا فریم بعدی نیز به همین طریق، نوردهی کنید. با میزان کردن عدد حساسیت فیلم روی 100 ایسو، در دوربین های دیجیتال و یا در صورت استفاده از فیلم های دارای حساسیت 100 ایسو، کار را با دیافراگمی حدود 6/5 شروع کرده و چندین کادر با دیافراگم های بالاتر و پایین تر از عدد فوق عکس برداری کنید.

 

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از باران

عکاسی از باران

  پیش بینی باران به معنای خاتمه کار عکاسی نیست، در واقع شروع آن غیر منتظره است، اما عکس های دلپذیری را به همراه دارد. باران سطوح صاف مانند برگ ها و سطح پیاده روها را روشن و براق می کند. مناظر شهری و طبیعت شفاف و تابناک می شود و رنگ هایی غنی پدیدار می گردد.

  استفاده از فیلتر «پولاریزه» باعث حذف انعکاس های سطحی اجسام شده و رنگ ها اشباع می شوند.

  در شهر به ویژه به هنگام نیمه شب یا سپیده دم، پیاده روهای خیس و گودال های آب به وسیله تابلوهایی «امپرسیونیستی» که از انعکاس نئون ها و چراغ های شهر ایجاد شده، پوشیده می شود. برای عکاسی از این مناظر، پیشنهاد می کنیم که از روش «براکتینک» استفاده کنید. در این روش از یک منظره چند عکس گرفته می شود که در آن مقدار نور پیشنهادی نورسنج را کم و زیاد می کنید. یک عکس با نوری کمتر از آنچه نورسنج نشان داده و عکس دیگری با نوری بیشتر از عدد نورسنج عکاسی می شود تا به نتیجه دلخواه دست یابید.

  موقعی که بارش باران شدید است، اگر از سرعت های بالای شاتر (مثلا 125/1 ثانیه) استفاده کنید، قطرات باران را ثبت خواهید کرد. در صورت استفاده از زمان های طولانی یا سرعت های کم شاتر (مانند 30/1 ثانیه یا کمتر) دارای عکس هایی می شوید که قطرات باران مانند خطوط قطری سفید، تصویر شما را شیار می زنند. عمل واضح سازی دوربین را روی قطره های باران در حالی انجام دهید که پس زمینه عکس تاریک باشد، تا قطرات باران برجسته به نظر آیند.

  در این شرایط حفاظت از دوربین امر مهمی است. اگر کسی همراه شما نیست تا چتری را روی سرتان بگیرد، از کیف های پلاستیکی به عنوان محافظ ضد آب به طور موقت استفاده کنید.

  کیسه پلاستیکی را روی دوربین بکشید، جای عدسی را سوراخ کنید و دور آن کش بیاندازید. در دوربین های کوچکتر مراقب باشید که کیسه پلاستیکی جلوی عدسی یا پنجره تنظیم خودکار فاصله را نگیرد. «جان شاو» در کتاب «عکاسی از طبیعت» خاطر نشان می کند که: برای استقرار در یک مکان بارانی از کیسه های پلاستیکی بزرگ برای محافظت عدسی، دوربین و 3پایه استفاده کنید و هنگام عکس برداری موقتا آن را کنار بزنید.

  اگر به مکانی سفر می کنید که در آنجا آبشاری وجود دارد، برای دوربین خود از پلاستیک های کیف مانندی استفاده کنید که برای عکاسی زیر آب ساخته شده اند و یا مستقیما از دوربین های عکاسی در زیر آب استفاده نمایید.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از غبار و مه

عکاسی از غبار و مه

  مانند دیگر پدیده های طبیعی، مه و غبار نیز باعث خلق عکس هایی می شوند که از لحاظ عاطفی، موثر و پر قدرت اند. واکنش هایی که از هر فرد به فرد دیگر متفاوت اند. مه صبحگاهی که بر فراز مناظر روستایی «ایرلند» دیده می شود ممکن است باعث آرامش شما شود، اما همسفر شما را دچار افسردگی کند.

  غبار و مه هر دو باعث زدودن رنگ ها، و از بین رفتن بافت و شکل اجسام شده و جزئیات آن را کاهش می دهند. بنابراین باید مهم ترین مکان در ترکیب بندی عکس شما جایی باشد که ویژگی های خود را به لحاظ شکل، بافت و جزئیات از دست نداده باشد. به جای آنکه از مناظر گسترده عکاسی کنید، در پی آن باشید تا از تک درخت ها و یا دیوارهای سنگی عکاسی کنید که در مه و غبار دارای شکل های قویتری هستند. موضوعاتی که هر چه دورتر از دوربین شما جای گرفته اند، دارای تاثیر کمتری می باشند، بنابراین مهمترین چیزها را هر چه نزدیک تر به دوربین قرار دهید، مثلا هنگام عکاسی از فضای مزرعه ای در مه، پرچین ها را در پیش زمینه قرار دهید.

  بازتاب های درخشان مه و غبار باعث گول خوردن نورسنج های خودکار می شوند و مقدار نور را بیش از آنچه در محیط موجود است، نشان می دهند. بنابراین، برای اصلاح این خطا، شما باید زمان نوردهی را از مقدار پیشنهادی دوربین، بیشتر کنید. اگر دوربین شما دارای ابزار نوردهی «کمابیش» است، شاخص آن را روی 1+ درجه تنظیم کنید. روی دوربین های دیگر برای جبران زمان نوردهی، می توان با استفاده از شاخص ایسو و قرار دادن آن در وضعیت پایین تر، زمان نوردهی را بیشتر نمود. (مثلا اگر از فیلم 400 ایسو استفاده می کنید و شاخص ایسو را روی 400 تنظیم نموده اید، با کاهش حساسیت فیلم به نصف و قرار دادن حساسیت فیلم روی عدد 200 ایسو باعث افزایش زمان نوردهی خواهید شد که مناسب چنین وضعیتی است، اما همیشه به یاد داشته باشید که پس از فرونشستن مه و غبار تنظیمات دوربین را به حالت اولیه بازگردانید.

  عدسی های «دورگیر» تاثیرات مه و غبار را افزایش می دهند و هر چه فاصله کانونی عدسی ها بیشتر باشد، این تاثیر بیشتر خواهد شد. عکاس ها برای عکاسی از مناظر کوهستانی از عدسی های 300 میلی متری یا بیشتر استفاده می کنند تا به چیزی که به آن «پرسپکتیو فضایی» می گویند، دست یابند، زیرا که حس ژرف نمایی را تقویت می کنند.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از رنگین کمان

عکاسی از رنگین کمان

  رنگین کمان یکی از پدیده های شگفت و زیبای طبیعت است که معمولا صبح یا عصری بارانی نمودار می شود و یکی از شانس های مسافری است که در آن موقعیت قرار گرفته است. رنگین کمان با رنگ های بشاش، لطیف و گریزانی که دارد با رمز و راز خود، همه را جلب می کند.

  وقوع رنگین کمان را نمی توان پیش بینی کرد، اما بعد از هر طوفانی میتوان با نگاه کردن به آسمان به طرف تاریکی در جهت مقابل خورشید، شانس خود را آزمود.

  در عین حال، بهترین زمان عکاسی از رنگین کمان، هنگام وقوع طوفان است، نه بعد از آن. هنگام باران در اطراف محل بگردید و در جستجوی جای عالی برای به وجود آوردن یک ترکیب بندی موثر باشید.

  وقتی که آسمان باز است، بهترین عکس ها را می توان گرفت. اما وجود پیش زمینه ای جالب، مقیاس و موقعیت عکس را نشان می دهد.

  اگر از فیلم نگاتیو رنگی استفاده می کنید، نورسنجی دوربین درست است. هنگام چاپ، اگر رنگ های رنگین کمان بسیار روشن است، از چاپچی بخواهید که زمان نوردهی را زیاد کند، تا عکس تیره تر شود. هنگام استفاده از فیلم اسلاید از سیستم «جبران نورسنجی» دوربین خود استفاده کنید و مقدار نور ورودی به دوربین را از نیم تا یک درجه کمتر از حد تعیین شده، تنظیم کنید تا رنگ های اشباع شده و غنی تری در عکس داشته باشید.

  اگر سیستم نورسنجی دوربین شما «دستی» است، نور قسمت های کناری رنگین کمان را بخوانید، سپس به مقدار نیم تا یک درجه از آن میزان بکاهید. (برای مثال: اگر نورسنج شما عدد میزان گشادگی دیافراگم را 11 و سرعت شاتر مناسب برای آن عکس را 250/1 ثانیه نشان می دهد، با قرار دادن سرعت شاتر روی 500/1 ثانیه و یا تغییر عدد میزان گشادگی روزنه از 11 به 22 باعث می شوید تا نور کمتری به نگاتیو یا CCD دوربین برسد. در نتیجه غظلت رنگها در چاپ نهایی بیشتر خواهد شد.)

  از آنجا که رنگین کمان از هزاران قطره آب ساخته شده است، این قطرات آب باعث انعکاس نور می شوند، با استفاده از صافی «پولاریزه» می توانید باعث تشدید و اشباع رنگ آسمان شوید، نکته ای که بسیاری از عکاسان حرفه ای نیز نمی دانند.

  پالایه پولاریزه را روی دهانه عدسی خود ببندید. در حالی که از منظره یاب دوربین نگاه میکنید، پالایه را بچرخانید. هنگامی که به مقدار تیرگی دلخواه دست یافتید، دکمه شاتر را فشار دهید و عکس بگیرید.

  پالایه «پولاریزه» مقدار نور ورودی به دوربین را تا 5/1 درجه کاهش می دهد، بنابراین برای جلوگیری از لرزش دوربین در سرعت های پایین شاتر، باید از 3پایه یا از فیلمی با حساسیت بالاتر برای عکاسی استفاده کنید. در صورت استفاده از دوربین های دیجیتال حساسیت بالاتری را اختیار نمایید.

منبع سایت شاترباگ

طلوع، غروب و «پستاب» خورشید

طلوع، غروب و «پستاب» خورشید

  طلوع و غروب خورشید، عکاسان را به دلیل رنگ ها و حالت های زیبایشان جذب می کنند، به طوری که با کمی کوشش و استفاده از اطلاعات فنی موفق به ثبت عکس های زیبایی می شوند. طیف کاملی از رنگ ها باعث ایجاد حالت های عاطفی، از ترس تا آرامش و خیال پروری می شوند. اگرچه این موضوع گاهی به شکل تکراری در عکس های مسافرتی دیده می شود، اما هرگز به این دلیل، از گرفتن این نوع عکس ها، خودداری نکنید.

  وقتی که آسمان خیال انگیزی را مشاهده می نماییم، می خواهیم در حالی که زمین را نیز از کادر عکس حذف کرده ایم، آسمان را با دوربین نشانه رویم. این امر چشم پوشی کردن از موقعیت های بالقوه است. قرار دادن عناصر ساده در پیش زمینه عکس نه تنها باعث جلب توجه می شود، بلکه باعث می شود مکان عکاسی را نشان دهد و بدین وسیله حس و حال خوبی را منتقل کند.

  غروب خورشید روی آب در منطقه ای شناخته شده، زیباست، اما ساختمانی که در پیش زمینه قرار گرفته، داستان عاطفی ویژه ای را بلافاصله بازگو می کند. آدمیانی که دست در دست هم در ساحل قدم می زنند، حال و هوای تصویر را عوض می کنند. به خاطر داشته باشید که اغلب چیزهایی که در پیش زمینه عکس قرار دارند، زمانی که  زمینه عکس را آسمانی آبی پوشانده است، حالت ضد نور به خود می گیرند. بنابراین همیشه طوری عکس بگیرید که اشیاء و شکل های ضدنور قابل شناسایی باشند.

  هنگام طلوع و غروب خورشید، نورخوانی های متفاوت، نتایج قابل قبولی را ارائه می کند. به یاد داشته باشید که هنگام نورسنجی، خورشید را از کادر عکس خارج سازید.

  عدسی را به طرف قسمت های روشن آسمان بگیرید، به طوری که منبع نور، خورشید، در چپ یا راست خارج از کادر شما قرار بگیرد. سپس نورسنجی کنید و در صورت تمایل به الحاق خورشید در کادر عکس، در حالی که نورسنج را قفل کرده اید، خورشید را مجددا در کادر عکس خود قرار داده و دکمه شاتر را فشار دهید.

  من در این مواقع از حالت «براکتینگ» دوربین عکاسی استفاده می کنم و چند عکس با نورسنجی های مختلف می گیرم تا بتوانم با کم یا زیاد کردن زمان نوردهی عکس مناسب تری را که رنگ های اشباع شده ای در آن وجود دارد، به دست آورم.

  پس از آنکه خورشید غروب کرد، بلافاصله دوربین را کنار نگذارید. زیرا در روزهای ابری، حالت «پستاب» خورشید، به ناگهان برای دقایقی آسمان را با رنگ هایی زیبا می پوشاند. برای ثبت پستاب از نقاط رنگی آسمان نورخوانی کنید.

منبع سایت شاترباگ

کیفیت نور در عکاسی

کیفیت نور در عکاسی

  آیا نور خورشیدی که از میان آسمان کاملا صاف و بدون ابر می تابد، همان نور ملایمی ست که روی موضوع شما به نرمی پخش می شود؟ یا نور شدیدی است که باعث ایجاد سطوح شفاف و سایه های عمیقی روی موضوع شما می شود؟

  نور ملایم باعث به وجود آمدن رنگ مایه های آرام و تدریجی می شود که مناظر و پرتره را دلپذیر می سازد. به علت اینکه نمیتوانیم کیفیت نور را تغییر دهیم و یا آنقدر منتظر بمانیم که خود تغییر کند، باید نور را مطابق خاصیت آن به کار برد: نور شدید برای ایجاد حالت های گرافیکی روی مناظر مناسب است و از نور نرم باید برای عکس های دسته جمعی و پرتره های گروهی استفاده نمود.

  نور نمایشی

  یکی از پرهیجان ترین لحظات سفر عکاسی، برخورد با پدیده های غیر منتظره نورهای نمایشی است، وقتی که شدت، رنگ یا جهت نور شما را در مسیرتان متوقف می سازد.

  یک روز پاییزی که در حال رانندگی در «ماساچوست غربی» برای یافتن عکسی زیبا از مناظر پاییز بودم، طوفانی به پا شد و آسمان سیاه گشت. منتظر روشن شدن آسمان بودم که ناگهان اشعه ای زرد و شفاف از نور خورشید از میان ابرها بیرون آمد و روی تپه ها را چون آتشی روشن کرد. فقط لحظه ای طول کشید و تا فرو رفتن خورشید من فقط فرصت گرفتن دو عکس داشتم.

  وقتی که در سفرید، اغلب نمی توانید منتظر دیدن صحنه ای باشکوه از نور خورشید شوید، اما اگر بدانید که این نورها چه هنگام پدیدار می شوند، می توانید به دنبال آن باشید. بهترین زمان برای ثبت چنین مناظری، درست قبل یا بعد از طوفان است. طوفان ها اغلب با هزاران اشعه شفاف و گداخته خورشید که از میان توده ابرها بیرون می آید، به پایان می رسند. مشابه چنین مناظری در روزهای آفتابی در داخل کلیساها به وجود می آید که اشعه های نور از پنجره های فوقانی پشت محراب به درون می تابد.

  راه دیگر رسیدن به این موضوع، بیدار شدن زود هنگام، قبل از بالا آمدن خورشید و بیدار ماندن تا زمان زیادی بعد از غروب خورشید است. نورهایی که از زاویه ی پایینی می تابند، حالت نمایشی بیشتری دارند.

  زمانی پس از عکاسی از حالت های مختلف صخره های قرمز در «سدونای آریزونا» به آهستگی مشغول جمع کردن ابزار خود بودم، زیرا خورشید در حال پنهان شدن در پشت تپه ها بود. ناگهان همه جا از تابش اشعه های نارنجی پر شد.

  این صحنه های کوتاه و نورانی همیشه مشکلاتی به وجود می آورند. آنها به شدت دارای تضاد و کنتراست هستند و تفاوت بین سایه و روشن آنها بسیار بیشتر از «حد تحمل نگاتیو» برای ثبت آنهاست. سعی به جبران نوردهی نداشته باشید، یا از«نورسنجی نقطه ای» استفاده کنید و یا فقط از نورهای روشن نورسنجی نمایید.

منبع سایت شاترباگ

جهت نور در عکاسی

جهت نور در عکاسی

جهت نوری که صحنه را روشن می کند، بستگی به مکان استقرار دوربین دارد و تاثیر بسیار زیادی در رنگ، شکل، بافت و عمق تصویر شما خواهد داشت. نور جلو که روی شانه های شما می ریزد، با نظمی خاص در جلوی موضوع شما قرار می گیرد. نورسنجی خودکار در این حالت به خوبی عمل می کند. این نور رنگ ها را خشن و غنی می سازد. اما هنگامی که بسیار قوی است، مقدار زیادی از رنگ ها را از بین می برد. به دلیل جهت تابش نیز سایه هایی در پشت موضوع ایجاد می شود. صحنه هایی که توسط این نور روشن می شوند، فاقد عمق صحنه و حجم هستند.

  نور جانبی از چپ و راست به موضوع می تابد و از سمتی به سوی دیگر، آن را شیار می زند و سطوح را ناقص می سازد، سایه های کوچک و بزرگی را ایجاد می کند و باعث اغراق در سطح بافت ها می شود. این نور مناسب منظره پردازی است. مکان هایی مانند بیابان ها، زمین های بی حاصل، سواحل، مکان هایی که می خواهید چگونگی آن را نشان دهید. همچنین نور جانبی شکل سوژه و وجوه آن را مشخص می سازد. گردی کدو و شکل شاخه و انشعابات یک درخت را نشان می دهد. نور جانبی که کمی هم از بالا بتابد، به خاطر خلق حالت های خاص چهره، برای عکاسی پرتره بسیار مناسب است.

  نور پشت تاثیرات نمایشی دارد، به ویژه در مناظر، سایه ای که به سمت دوربین ایجاد می شود، عمق و بعد منظره را اغراق آمیز کرده و چشم را به سوی آن می کشاند. هنگامی که نور از پشت اجسامی مانند برگ یا موی انسان، به ویژه اجسام شفاف می تابد، لبه درخشانی را به وجود می آورد که به آن «نور کناری» می گویند که باعث جداسازی موضوع از محیط پیرامونش می گردد. هنگامی که نور از پشت می تابد برای نشان دادن درست نور چهره، باید یک تا یک و نیم درجه به زمان نوردهی خود اضافه کنید، تا جزئیات صورت آشکار شود. راه حل دیگر استفاده از فلاش است.

  اگر خورشید را نیز از کادر عکس خارج نکنید، باعث خطای نورسنج می شود و عکس به شدت تاریک می شود. خیلی وقت ها، با تغییر موقعیت عکس برداری خود، حتی در حد چند قدم، وقتی که از اسب یا پرچینی از نزدیک عکاسی می کنید، می توانید مسیر نور را عوض کنید و در واقع نور را از کادر عکس خارج سازید.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی با نور روز

عکاسی با نور روز

  اگرچه برای عکاسی از چهره ها، درخت،کلیسا و رشته کوه ها دوربین خود را در می آوریم، در حقیقت آنچه را تاکنون ضبط کرده ایم شکل هایی از نور هستند که روی فیلم یا CCD ثبت شده اند. عکس های مسافرتی شما تنها انعکاس های نور را ثبت کرده اند. یک کوه به طور فیزیکی نمی تواند روی فیلم باشد یا روح آدمی را نمی توان از طریق عدسی روی فیلم ضبط کرد. نور است که تصویر کوه و انسان را روی نگاتیو طراحی می کند. بدون وجود نور، ممکن است که آنها وجود داشته باشند، ولی ما نه می توانیم آنها را ببینیم و نه آنها را ثبت کنیم.

  روشنایی روز بیشتر از آن که محیط پیرامون ما را روشن کند، با تغییرات پیوسته خود در طی روز، حالت های جدیدی از دنیای اطراف را نشان می دهد. انواع سطوح در حال تغییر، رنگ ها، بافت ها و شکل ها همه به وسیله نور طراحی و نشان داده می شوند. درختی که در نور غروب کاملا تیره دیده می شود، در سوسوی خورشیدی که در افق پنهان می شود، درخشان می شود، درختی با انعکاس های بی شمار نور.

  به عنوان یک عکاس، مهارتی مهمتر از پرورش توانایی دیدن و درک نور برای شما وجود ندارد، سه تغییر مهمی که نور به وجود می آورد، عبارتند از: رنگ، جهت و کیفیت.

رنگ در عکاسی

  از لحظه ای که خورشید با رنگ های طلایی و صورتی خود طلوع می کند، تا هنگامی که با رنگ های قرمز خود غروب می کند، نور روز مرتبا تغییر رنگ می دهد. هر چند که انسان به نور طلایی غروب و رنگ آبی جوهری شب توجه می کند، اما چشم و مغز ما مایل اند که تغییرات تدریجی رنگ را خنثی سازند. به این خاطر روشنایی روز در چشم ما بدون رنگ جلوه گر می شود. اما فیلم های رنگی به این تغییرات حساس اند و آنها را با صداقت کامل ضبط می کنند.

  بنابراین تشخیص تغییرات روشنایی نور برای ما بسیار مهم است تا بتوانیم آنها را همانطور که فیلم ها و CCD  ها ثبت می کنند، ببینیم.

  رنگ های نور روز تاثیر عمیقی در حس و حال عکس دارند. باید این نکته را دریابیم که چگونه تاثیرات عاطفی محتوای عکس های خود را در مسافرت ها کنترل کنیم. قلعه ای که غرق در نور آبی و خاکستری گرگ و میش، تاریک و اسرارآمیز و حتی ترسناک به نظر می رسد، وقتی که با اشعه زرد و قهوه ای صبحگاهان پر می شود، ایمن و آرام تو را به سوی خود می خواند و خاطرات خوش داستانهای کودکی را زنده می کند.

  تغییرات نور روز به سرعت اتفاق می افتد و هنگام صبح و غروب تاثیر بیشتری دارند. بنابراین هنگام عکاسی در این مواقع باید به سرعت عمل کنید تا آن حالت خاص را ثبت نمایید.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از آبزیگاهان و باغ وحش ها

 

عکاسی از آبزیگاهان و باغ وحش ها

  واقعا عکاسی از شیر یا گورخر در باغ وحش هیجان عکاسی از آنها در مرغزارهای آفریقا را ندارد، اما باز هم عکس های فوق العاده ای می توان گرفت. در باغ وحش ها چون حیوانات در نزدیکی شما هستند، از عدسی های با فواصل کانونی کوتاهی برای عکاسی باید استفاده نمود. در حالی که برای عکاسی از شیرها و یا خرس های قطبی به عدسی های 400 یا 600 میلی متری نیز نیاز دارید، در باغ وحش ها برای همان عکس ها، عدسی های 180 یا 300 میلی متری و یا کمتر لازم است. برای عکاسی از حیوانات یا خزندگانی که پشت شیشه یا تورهای سیمی قرار دارند از عدسی «ماکرو» هم می توانید استفاده کنید. من در باغ وحش نیویورک از ماری سمی،از چند سانتی متری عکس گرفته ام.

  من دوست دارم هنگام ترکیب بندی عکسهای حیوانات گرفتار، عکسهایی نیز بگیرم که استثمار آنها را نیز وصف کند. برای آن که محیط زندگی شهری دیده نشود، به دنبال جایی بگردید که تورها و قفس ها دیده نشوند، با یک عدسی تله فتوی بلند و استفاده از یک دیافراگم باز برای کمتر شدن عمق میدان وضوح تصویر، میله های قفس و تورها محو می شوند. برعکس اگر می خواهید گرفتاری حیوانات محبوس را نشان دهید، در جستجوی گرفتن عکس هایی باشید که بر محدود کردن آن حیوانات تاکید کنند. مثلا چهره پلنگی را از میان میله های آهنی قفس نشان دهید.

  دو مشکلی که هنگام عکاسی از خزندگان و آبزیان وجود دارد، یکی نور کم محیط است و دیگری شیشه های ضخیمی که دور آنها قرار دارد. اگر چه مردم از فلاش استفاده می کنند، ولی شما هرگز از فلاش برای روشن کردن محیط حیوانات پشت شیشه استفاده نکنید. در غیر این صورت شما فقط از انعکاس نور فلاش خود بر شیشه ها عکس گرفته اید.

  اگر دوربین تک عدسی انعکاسی دارید، می توانید از فلاش جدا از دوربین که با سیم « سنکرونیزه» به دوربین وصل شده باشد، عکاسی کنید.

  راه ساده تر استفاده از فیلم های دارای حساسیت بالا می باشد که در ضمن نور محیط را هم به شکل طبیعی نشان می دهد. با چسباندن عدسی به شیشه نیز می توانید از انعکاسات روی شیشه دوری کنید.

  حیوانات زندانی نیز مانند حیوانات آزاد دوره های فعالیت و استراحت دارند. عموما صبح، شب و قبل از ساعات تغذیه فعال ترند.

  در نهایت به خاطر داشته باشید که تمام حیوانات گرفتار تحت فشار روحی قرار دارند. مراقب باشید به این استرس اضافه نکنید. عکسی را از دست بدهید، بهتر است تا حیوانی را در فشار روحی مضاعف قرار دهید.

منبع سایت شاترباگ

عکاسی از مخلوقات وحشی

عکاسی از مخلوقات وحشی

  «بوید نورتن»، عکاس و نویسنده، بیست و پنج سال گذشته را وقف مستندسازی از مکان های وحشی رو به نابودی و مخلوقات شگفت انگیز جهان نموده است. از «اژدهای کومودو» در اندونزی تا خرس های «گریزلی» در آلاسکا، تا گورخرها و شیرهای آفریقایی، شاید تنها با معدودی از حیوانات برخورد نکرده باشد.

  عکاسی شغل دوم بوید نورتن است. در دهه 1960 او یک فیزیکدان هسته ای بود. در همین ایام بود که او با جنبش زیست محیطی مرتبط شد (او در میان گروه کوچکی از طرفداران محیط زیست بود که در مقابل سدسازی بر روی رودخانه «اسنک» در « آیداهو» ایستادگی می کردند). در همان زمان به سرعت جذب دوربین عکاسی شد که می توانست به عنوان کاشف زیبایی ها و آشکار کننده ظرافت حیات وحش به کار رود.

  مقاله ها و گزارش های تصویری وی در مجلاتی چون «تایم»، «نشنال جئوگرافی»، «اسمیت سونیان»، «اودوبون»، «کوندناست»، «تراولر»، «اشترن» و «ووگ» دیده می شوند. او یک دو جین کتاب منتشر کرد که از میان آنها دو کتاب «فیل های آفریقایی، آخرین روزهای بهشت» و «گوریل های کوهی» جزو کتاب های مرجع عکاسی و ادبیات شدند. از دیگر کتاب های وی: «بایکال،دریای مقدس سیبری»، به همراهی« پیتر ماتیسن»، «آلاسکا و سیبری، دو قلوهای از هم جدا شده» به همراهی «یووگنی یوتوشنکو» و «عکس های طبیعت بوید نورتن» از آثار ماندگار وی می باشد.

  او در کارگاهای عکاسی در آفریقا، آمریکا و آسیا به تدریس عکاسی مشغول است و در میان ماجراهایش در «کلرادوی» همیشه سرسبز زندگی می کند.

منبع سایت شاترباگ